eindelijk

Na lang wikken en wegen, heb ik ook besloten om een blog bij te gaan houden. Het is toch gaaf om later terug te kunnen lezen wat ik hier allemaal gedaan en beleeft heb. Ik ben hier nu twee weken en de tijd is voorbij gevlogen. We hebben zoveel gave dingen gedaan en gezien.

Even een korte terugblik:

donderdag 27 feb: aankomst op Bali. na een tripje van 4 uur kwamen we aan in Singaraja. Meteen natuurlijk de huizen bekijken. Ik in een roze huis met Uk, Nardine en Lisanne. Hartstikke gezellig!

zaterdag 1 maart: Tracking door de rijsvelden. Wat een fantastische eerste impressie van Bali. De trip was af en toe zwaar en wat heb ik een confrontatie met mijn conditie gehad, jemig! teleurstellend! Maar ik heb het overleefd, genoten en tot de conclusie gekomen dat ik misschien iets meer moet bewegen. (denken in mogelijkheden, niet in beperkingen)
Na de tracking hebben we lekker gegeten bij twee mensen waarvan ik de namen even vergeten ben. Daarna nog even de hotsprings bezocht, uit eten geweest en thuis vooral niet op tijd gaan slapen.

Zondag was een lekker bij kom dagje in het Rinihotel. Beetje bij het zwembad hangen en Dionne's verjaardag vieren.

Maandag begon de dag met een ceremonie. Bizar om te zien. De leerlingen starten gezamenlijk, waarna ze in line up de ceremonie uitvoeren. Ze 'zingen' een gebed waarbij van alles tussendoor gebeurt. Het was bizar, maar tegelijkertijd heel indrukwekkend. Voor Rynk en mij begin vandaag het project een beetje. We hadden een gesprek met de stuurgroep van de Bulelengarea (het gebied waarin we voornamelijk werken) In het begin moesten we allemaal nog een beetje loskomen. Dian Tara kon goed Engels en moest voor ons vertalen. Na het gesprek bleven we nog even zitten en toen kwam de rest ook los. We zijn meteen uitgenodigd om een ceremonie bij te wonen en van de directrice van Temukus mochten we Balinese kleding lenen.

dinsdag, woensdag en donderdag stonden voornamelijk in het teken van een bezoek brengen bij de andere projecten. Dit was echt fantastisch. Gaaf om te zien waar de andere studenten hun tijd gaan doorbrengen. Hoe gaan ze hier om met dove kinderen, gehandicapte kinderen, oudere mensen en afval. Het gaat hier zo anders, maar wel echt met hart en ziel. Alle mensen hier zijn bereidt om te helpen. We hebben hier dan ook echt al heel veel contacten gemaakt.
Donderdagavond met alle contactpersonen bij elkaar gezeten. Hier zaten ook 10 studenten van de Uni bij. Zij werken met ons samen en helpen ons om de taal te leren. Uiteindelijk gaan we de markt op om in het Indonesisch wat te kopen en te onderhandelen. Dat wat we gekocht hebben, verwerken we tot een avondmaaltijd die we gezamenlijk koken. Klinkt als een perfect doel dacht ik zo. Niet dat het leren van de taal nou zo goed gaat en ik ook echt niet kan onderhandelen, heb ik er wel heel veel zin in.

Vrijdag hebben we besloten om naar Denpasar te gaan. 5 uur heen op de scooter en 5 uur terug. Men wat was dat ver. De heenreis was gaaf, maar aan het eind ook vervelend. We raakten vaak de weg kwijt en daardoor ontstonden er irritaties. In Denpasar zijn we bij een andere uni geweest en het strand bezocht. Onderweg naar het strand was er een losergroepje (Dionne, Rynk, Mirte en ik) die zo nu en dan de groep kwijt raakten. Aangezien we allemaal niet veel slaap hadden gehad, waren we lichtelijk geirriteerd geworden. Achteraf allemaal best grappig, maar op dat moment iets minder. Uiteindelijk toch het strand gevonden, daar een drankje gedaan en met z'n 4-en terug naar huis gereden op de scooter. Dit ging goed. Ik moet ook zeggen dat ik best trots ben op mijn chauffeurskills. Geen rijbewijs en toch behoorlijk kunnen rijden.

Achja en de dagen daarna waren ook prima. Rynk gedroeg zich als een echte vent: klagen bij een beetje oorpijn en een voet dat misschien een beetje dikker is dan normaal. Natuurlijk neem ik dan de zorg op me en vertroetel ik die jongen, druppel ik af en toe z'n oren en ga ik mee naar de dokter als dat nodig is. Verder weer lekker gerelaxed. Een fantastische ceremonie bijgewoond en eindelijk een nacht goed geslapen.

Vandaag was voor mij een beetje een dipdag. Ineens behoefte aan mijn eigen vertrouwde omgeving waarin ik me even terug zou kunnen trekken. Ondanks dat het hier zo gaaf is, merk ik wel dat het continu in een groep zijn wel pittig is. Ik heb me er verder prima doorheen geslagen en lekker afgesloten met de groep. Jannies laatste avond hier en dat hebben we goed gevierd.

Naja het verhaal is iets groter geworden dan de bedoeling was. Toedels ik ga slapen! Het is hier inmiddels 00.43 en morgen om 5.15 de wekker om dolfijnen te spotten :) GAAF!