Wat een week

We zijn alweer een weekje verder en wat heb ik weer een boel gezien en meegemaakt. Afgelopen week begon lekker rustig. Maandag waren we vrij, dus lekker geshopt (VOLLEYBAL, HEUJ), plan van aanpak geschreven en bij het zwembad gelegen. 's Avonds was Jannie's laatste avond hier en dat hebben we gezellig afgesloten. We hebben samen gegeten bij de haven in Singaraja (supergoed eten) en als bedankje hebben we Jannie een nieuw aantekeningsboekje gegeven. Jannie, nogmaals bedankt voor alles. Doordat je ons zo perfect hebt voorbereid, zijn de afgelopen dagen prima verlopen :).

Dinsdagochtend, een heerlijke ochtend. Om 6.30 stonden we bij het strand om dolfijnen te gaan kijken. Alleen al de tocht op het water waarbij we de zonsopgang konden zien, was fantastisch. Alle boten verzamelden op een bepaalde plek en zodra er dolfijnen tevoorschijn kwamen, gingen alle boten erop af. Enigszins voelden we ons een beetje dolfijnenjagers, maar anderzijds was het ook fantastisch om de dolfijnen te zien. Na de tocht hebben we onze volleybal ingeluid door op het strand een potje te spelen. Wat zijn wij samen een losers zeg! hahaha. Gelukkig deed er ook een Balinees mee, waardoor er tenminste in 1 veld een beetje werd gevolleybald. Desalniettemin: Echt een heerlijk begin van de dag! Om 9.30 moesten we op de universiteit zijn, waar we ons rooster kregen, paspoorten hebben ingeleverd en de universiteit hebben gezien. Nog even een drankje (inclusief mieren) hebben gedronken in de kantine en daarna weer lekker hebben gechilld, gevolleybald en een strandwandeling gemaakt.

Woensdag was er weer een ceremonie waardoor we vrij waren. 's ochtends ben ik niet meegeweest, maar 's middags om 16.00 zijn we naar de tempel in Lovina geweest. Helaas regende het de hele dag, dus ook tijdens de ceremonie. We zijn vervolgens lekker op tijd gaan eten en 's avonds hebben Rynk en ik ons plan van aanpak afgemaakt en ingeleverd.

Donderdag, eindelijk onze officiele eerste dag van het project. We zijn naar Temukus geweest om daar te gaan observeren. Ze beginnen 's Ochtends gezamenlijk op het plein met liedjes en bewegen. Natuurlijk hebben Rynk en ik hier ook aan meegedaan. Dit was echt enorm leuk. Echt even goed contact met de kinderen, heerlijk! Uiteindelijk hebben we in de oudste groep (6 jaar) een PIA (observatieformulier van Piramide) ingevuld. Tina (moeder van 1 van de leerlingen) heeft ons hier meegeholpen. Zij helpt ons veel met vertalen. Ook kwam ze met het goede nieuws dat de school graag heeft dat wij ook lesgeven op de dagen dat we daar zijn. Helemaal fantastisch en een uitdaging natuurlijk; les geven zonder dat we de taal kunnen spreken. Ik heb er echt enorm veel zin in!

Nu komt echt het beste gedeelte van deze blog.
Rynk en ik waren donderdag vrij vroeg thuis en nadat we wat mailtjes hadden gestuurd en zitvolleybal in huis hadden gespeeld, besloten we om 's middags naar huize Tilburg te gaan. Ik loop heel blij naar mijn scooter, maar Lisanne Veltmaat heeft haar scooter te dicht op die van mij geparkeerd, dus ik moet eerst die van haar verplaatsen. Terwijl ik dit doe, stoot de standaard van haar scooter tegen mijn grote teen aan en zo pardoes onder m'n nagel door. Ik voelde eigenlijk niks, maar het bloedde nogal dus ik met een grijns naar binnen. Hier kwam ik erachter dat m'n nagel los zat en begon de pijn behoorlijk op te komen. Binnen 5 minuten was het duidelijk: We gaan naar de dokter. Ik bij Rynk achterop en Lisanne met haar scooter erachteraan. Komen we bij de dokter... geen dokter. Dus dan maar naar het ziekenhuis, wat er toch naast zit. Ik kom binnen, gaan de dokters eerst lachen (wat eigenlijk best grappig was). Daarna was ik vrij snel aan de beurt. Ik zat in een kamertje, op een bed en Lisanne en Rynk eromheen. Ik kon de humor er nog wel van in zien, dus we waren daar alleen maar aan het dollen. Ik was ervan overtuigd dat ze het alleen even schoon zouden maken en ik met 5 minuten weer buiten stond. Helaas. Ze wisten de lach van m'n gezicht te toveren door met het goede nieuws te komen dat m'n nagel eraf moest. 'You get anesthisia and only if it don't hurts anymore, I will get your nail off'!. Oke, als de dokter dat zegt, dan geloof ik dat natuurlijk. 1 spuit, 5 minuten wachten en dan de nagel eraf knippen. Pff dat kan ik wel aan natuurlijk, geen probleem!

5 minuten later: 4 dokters aan m'n bed, 1 met een spuit, 1 met de andere materialen, 1 is de co-assistent en de andere is er voor jan met de korte achternaam.
Spuit 1: Ik hou Lisanne en Rynk goed vast, de spuit wordt in m'n teen gezet, ik knijp, huil, maar schreeuw niet. Wat een pijn. Maar dat was het...... dacht ik. De dokter knijpt in m'n teen, maar allen de onderkant is verdoofd, dus daar komt:
Spuit 2: Ik hou Lisanne en Rynk weer vast, knijp, huil, zeg af en toe au, maar ik schreeuw nog steeds niet! De dokter knijpt weer in m'n teen, maar de verdoving doet nog z'n werk niet.
Spuit 3: Aan de bovenkant er vol in. WAT EEN PIJN! Ik wil echt niet meer. Ze kunnen met z'n allen de boom in, maar doordat ik Rynk en Lisanne fijn kan knijpen, overleef ik ook deze spuit. Ik ben redelijk gesloopt. De dokter knijpt weer in m'n teen, maar nog is de pijn niet weg. Spuit 4: maar dat kan ik nog even niet aan en ik wil even een rustmomentje. De dokter pakt de schaar om toch te proberen de nagel eraf te knippen. Dit gaat door merg en been, dus hij stopt. Toch maar....
Spuit 4: aan de zijkant, dwars de teen in. Dit is het moment dat ik m'n stem begin te verheffen en de andere patiënten laat mee genieten. Ik knijp Rynk en Lisanne volledig kapot en Rynk komt op het moment dat hij groen ziet. Lisanne stuurt hem weg om ff bij te komen. De dokter knijpt ondertussen weer in mijn teen. Ja de pijn is iets minder, maar onder m'n nagel is het er nog steeds. De dokter pakt spuit 5... Ja DAHAAG! Dat gaat dus ff niet meer gebeuren. Lisanne besluit dat de dokter de schaar erin mag zetten en als het niet gaat, dan stopt de dokter. Het is het 1 of het ander en ik ga er mee akkoord. Rynk is inmiddels ook weer in de kamer en de dokter mag beginnen.
De schaar: Het duurde misschien 2 minuten, maar het leek wel een uur. Ik raad het ook niemand aan. De pijn is niet te beschrijven, maar het moment wel. De dokter knipt, ik schreeuw, knijp en huil (in mijn gedrag veranderd praktisch niks), Lisanne zorgt dat ik normaal blijf ademen en Rynk heeft zicht op m'n teen en trekt steeds witter weg. Het laatste moment besluit ik te kijken wat de dokter aan het doen. Hij gebruikt de schaar als tang en scheurt m'n nagel er vanaf. Tussendoor heb ik nog een vriendelijk, toch dwingend verzoek gedaan of de dokter wilde stoppen. 'Almost, almost!' Uiteindelijk is m'n nagel eraf, gooit de dokter wat alcohol over de wond, jodium eroverheen, gaasje en verband. Dus.... Nu ben ik een teennagel armer en een trauma'tje rijker. Tsja, ik ging hier ook heen voor het avontuur en die heb ik gekregen. (denken in mogelijkheden en niet in beperkingen)

De vrijdag heb ik het bezoek aan de school geskipt. Rynk heeft zich de afgelopen dagen in de rol van verzorger gegooid, gezorgd dat ik elke 8 uur medicijnen slikte en ik mijn voet goed liet rusten.

Zaterdag heeft onze verpleegkundige Dionne het gaasje vervangen wat ook wel weer even een pijnlijk moment was. Het gaasje zat vast aan de wond en moest er vanaf. Gelukkig ziet de wond er goed uit en met een beetje geluk loop ik volgende week weer normaal rond.

De afsluiter van dit blog: vanochtend een dodenceremonie bijgewoond. Wat een bijzondere ervaring. We zijn eerst bij de familie thuis geweest. Daar had de hele buurt zich verzameld. Uiteindelijk verzameld iedereen zich in een lange stoet, voorop vrouwen met fruitmanden, daarachter de mannen die de kist dragen op bamboestokken. De kist is mooi versierd. Daarachter loopt het orkest. We lopen met z'n allen naar de plek waar de man gecremeerd wordt. Op den duur moeten we de straat oversteken. Daar wordt het verkeer stilgelegd en daar gaan ze met de kist dansen. De mannen die de kist dragen, draaien rondjes. De kist wiebelt eng op de stokken. De familie zit op de grond te bidden en danst uiteindelijk ook. We lopen verder naar een plek aan de oceaan waar ze de man gaan verbranden. Ze leggen het lijk in een soort van BBQ en iedereen mag er wat inleggen. Geld, eten enz. Het geld wordt vervolgens door de familie uit de kist gehaald en dan wordt er een gasbrander tegen het hoofd van de man gezet. Ze leggen er wat papier bij zodat het goed brandt. We hebben letterlijk gezien dat het lijk verbrand wordt. Een hele bijzondere ervaring.

Kortom een week met bijzondere gebeurtenissen. Kom maar op met de volgende week!